روایتی عجیب و قدری نامانوس  از زبان مولا علی علیه السلام در نهج البلاغه ذکر شده است که گرچه آن را زیاد شندیده ایم اما تکرار آن بی فایده نخواهد بود:

آنجا که در رابطه با روزه و روزه داری میفرماید:
چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بی خوابی و سختی سودی نمی برد!
(نهج البلاغه حکمت 145)

در همین رابطه حکایت زیبایی را می خوانیم :


رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله زنى را شنید که کنیزیش را دشنام می گفت در حالى که روزه دار بود ، پس رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود تا طعامى حاضر کردند، و آن زن را فرمود: بخور، زن گفت: من روزه دارم،پس پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چگونه روزه دار هستى در حالى که کنیزت را دشنام گفتى؟! روزه تنها امساک از خوردنى و نوشیدنى نیست.
من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 438

 امید است که با توفیقات خداوند متعال هرچه بهتر و بیشتر در مسیر روزه داری حقیقی قدم برداریم

امام علی(ع) در خطبه 153 نهج البلاغه می فرمایند:از واجبات قطعی خداوند در قرآن حکیم که بر آن پاداش و کیفر می دهد و به خاطر آن خشنود شده یا خشم می گیرد این است که اگر انسان یکی از صفات ناپسند را داشته و بدون توبه خدا را ملاقات کند، هرچند خود را به زحمت اندازد یا عملش را خالص گرداند فایده ای نخواهد داشت و آن صفات ناپسند این که:

*شریکی برای خداوند در عبادات واجب برگزیند.
*خشم خویش را با کشتن بی گناهی فرونشاند.
*بر بی گناهی به خاطر کاری که دیگری انجام داده عیب جویی کند.
*به خاطر حاجتی که به مردم دارد بدعت در دین خدا بگذارد.
*یا با مردم به دو چهره ملاقات کند یا در میان انان با دو زبان سخن بگوید.

امام در ادامه می فرمایند:در انچه گفتم نیک بیندیش که هر مثال را همانند فراوان است.

با دقت در سیره تربیتی اهل بیت علیهم السلام ، آشکار می گردد که این بزرگواران در تربیت انسان ها استعداد و ظرفیت افراد را رعایت می کردند و همه را با یک روش و با یک نوع برخورد تربیت نمی کردند بلکه کلمات و جملات آنان سطوح مختلفی داشت. از این رو، بعضی فقط شاگرد مباحث فقهی اهل بیت: بودند و در این سطح از این بزرگواران،بهره می بردند، برخی در مباحث کلامی استعداد داشتند، بعضی در آداب و سنن، عده ای هم در مسائل اخلاقی از این دریای بیکران بهره می بردند. اهل بیت علیهم السلام با هرکدام از یارانشان، در حد و اندازه خودشان مراوده داشتند، اما بعضی که از استعداد کاملی برخوردار بودند، شاگرد خصوصی این بزرگواران می شدند و اسرار معرفتی و توحیدی و ولایی بزرگی را که به افراد دیگر نمی فرمودند و حتی از آنان مخفی می کردند، برای این دسته از شاگردان خود بیان می فرمودند و با قلم تکوین خود در جان آنان می نوشتند. اساساً برنامه و روشی خاص برای زندگی ایشان ترتیب می دادند که با عموم مؤمنان متفاوت بود. جناب کمیل بن زیاد نخعی قدس سره در همین شمار بود؛ رادمردی که به شدت مورد توجه آقا امیرمؤمنان علیه السلام بود و از شواهد زیادی می توان دریافت که در زمره بهترین شاگردان مکتب معرفتی حضرت علی علیه السلام جای داشت. عنایات و برخوردهایی که آن حضرت در مورد این شاگرد تشنه شان نشان می دادند، در مورد کمتر کسی نقل شده است که به نمونه هایی از آن اشاره می کنیم: ادامه مطلب...

میلاد با سعادت منجی عالم بشریت، تکسوار عدالت گستر عالم هستی،امام زمان(عج) بر محبین و عاشقان حقیقیش مبارک باد.

در رابطه با امام زمان(عج) انسان فقط نیاز به فرج شخصی دارد.

دانلود کنید.

جرج جرداق نویسنده و ادیب معروف مسیحی:

آیا در تاریخ مشرق زمین هیچ به سراغ نهج البلاغه رفته اید؟....

نهج البلاغه ای که از فکر و خیال و عاطفه آیاتی به دست می دهد که تا انسان هست و تا خیال و عاطفه و اندیشه انسانی وجود دارد، با ذوق بدیع ادبی و هنری او پیوند ناگسستنی خواهد داشت.

نهج البلاغه ای که اگر جملات آن برای انتقاد به کار برده شود، همچون تندبادی بنیان کن است؛ و اگر تباهی و فساد را مورد تهدید قرار دهد، همچون آتش فشانی سهمگین زبانه می کشد؛ و اگر برای تکامل بخشیدن  به اندیشه و تفکر خوانده شود؛ حس و عقل را همراه می سازد؛ و اگر در مقام پند و اندرز باشد، مهر و عاطفه پدری را همگام با راستی و وفای انسانی در آن خواهید یافت؛ و اگر برای شما از ارزش و هستی و زیبایی های آفرینش و کمالات جهان هستی سخن گوید، آن ها را با مدادی آغشته به نور ستارگان در قلب شما می نگارد.