روایتی عجیب و قدری نامانوس  از زبان مولا علی علیه السلام در نهج البلاغه ذکر شده است که گرچه آن را زیاد شندیده ایم اما تکرار آن بی فایده نخواهد بود:

آنجا که در رابطه با روزه و روزه داری میفرماید:
چه بسا روزه داری که از روزه اش جز گرسنگی و تشنگی بهره ای ندارد و چه بسا شب زنده داری که از نمازش جز بی خوابی و سختی سودی نمی برد!
(نهج البلاغه حکمت 145)

در همین رابطه حکایت زیبایی را می خوانیم :


رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله زنى را شنید که کنیزیش را دشنام می گفت در حالى که روزه دار بود ، پس رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمود تا طعامى حاضر کردند، و آن زن را فرمود: بخور، زن گفت: من روزه دارم،پس پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمود: چگونه روزه دار هستى در حالى که کنیزت را دشنام گفتى؟! روزه تنها امساک از خوردنى و نوشیدنى نیست.
من لایحضرالفقیه جلد 2 صفحه 438

 امید است که با توفیقات خداوند متعال هرچه بهتر و بیشتر در مسیر روزه داری حقیقی قدم برداریم