امام علی(ع) در خطبه 153 نهج البلاغه می فرمایند:از واجبات قطعی خداوند در قرآن حکیم که بر آن پاداش و کیفر می دهد و به خاطر آن خشنود شده یا خشم می گیرد این است که اگر انسان یکی از صفات ناپسند را داشته و بدون توبه خدا را ملاقات کند، هرچند خود را به زحمت اندازد یا عملش را خالص گرداند فایده ای نخواهد داشت و آن صفات ناپسند این که:

*شریکی برای خداوند در عبادات واجب برگزیند.
*خشم خویش را با کشتن بی گناهی فرونشاند.
*بر بی گناهی به خاطر کاری که دیگری انجام داده عیب جویی کند.
*به خاطر حاجتی که به مردم دارد بدعت در دین خدا بگذارد.
*یا با مردم به دو چهره ملاقات کند یا در میان انان با دو زبان سخن بگوید.

امام در ادامه می فرمایند:در انچه گفتم نیک بیندیش که هر مثال را همانند فراوان است.