مام سجّاد علیه‏السلام :

حقّ استاد تو این است که به او احترام گذارى ، محضرش را موقّر دارى ، با دقت به سخنانش گوش بسپارى ، رویت به او باشد و به او توجّه نمایى ، صدایت را بر او بلند نکنى ، هر گاه کسى از او سؤالى کند تو جواب ندهى ، بلکه بگذارى خودش جواب دهد . در محضر او با کسى سخن نگویى ، در حضور او از کسى غیبت نکنى ، اگر پیش تو از او بد گویى شود ، از وى دفاع کنى . عیبهایش را بپوشانى ، خوبیها و صفات نیکش را آشکار سازى ، با دشمن او همنشینى نکنى و با دوستش دشمنى نورزى . هرگاه این کارها را کردى ، فرشتگان خدا درباره‏ات گواهى دهند که تو براى رضاى خداوند جلّ اسمه ، نه براى مردم ، نزد آن استاد رفته‏اى و دانش او را فراگرفته‏اى .

امام على علیه‏السلام :

از جمله حقوق شـخـص دانشمند بر تو این است که (هر گاه در میان جمعى بود) بر همگان سلام کنى و به او نیز اختصاصا سلام گویى ، روبه‏رویش بنشینى ، در حضور او با دست و چشم و ابرو اشاره نکنى ، در مخالفت با نظر او نگویى : «فلانى چنین گفته است» . نزد او از کسى غیبت نکنى ، در مجلسش درگوشى صحبت نکنى ، جامه‏اش را نگیرى ، اگر خسته بود ، در سؤال کردن اصرار نورزى . از طول مجالسش به تنگ نیایى ؛ زیرا حکایت همنشینى با او حکایت درخت خرمایى است که انتظار مى‏کشى تا کى از آن چیزى براى تو بیفتد .

کذا فی المصدر ، و لعلّ الصحیح «تُلِحَّ» .کنزالعمّال : 29363 منتخب میزان الحکمة : 400